Wat je moet regelen om in het buitenland te kunnen trouwen, is afhankelijk van het land waar je dat wilt doen. Via de Rijksoverheid kun je eenvoudig online het betreffende land invullen en vervolgens tref je daar de juiste informatie. We nemen hier het voorbeeld van wat je nodig hebt als je in Duitsland wilt trouwen.
Je moet in ieder geval beiden ouder dan achttien jaar zijn en bent niet nog getrouwd zijn of een geregistreerd partnerschap met een ander hebben. Controleer vervolgens goed welke documenten er nodig zijn om dit aan te tonen. Vaak gaat het om een geboorteakte en een verklaring omtrent de burgerlijke staat als bewijs dat je ongehuwd bent.
Eenmaal getrouwd
Je moet in alle gevallen, als je in Nederland woont, de buitenlandse huwelijksakte in laten schrijven in de Basisregistratie Personen (BRP). In sommige gevallen moeten de documenten eerst gelegaliseerd worden. Bijvoorbeeld bij de ambassade of het consulaat-generaal. Soms is het ook mogelijk dit lokaal te laten doen, bij het gemeentehuis. Het is belangrijk hiernaar te informeren en dit zo snel mogelijk na de sluiting van het huwelijk te regelen.
Het is niet verplicht, maar wel mogelijk om de buitenlandse akte (online) over te laten zetten naar een Nederlandse akte bij de afdeling Landelijke Taken van de gemeente Den Haag. Je ontvangt dan een akte met een stempel en handtekening van de ambtenaar van de burgerlijke stand. Dat is wel zo handig als je in een keer een afschrift nodig hebt.
Als je als Nederlanders in Duitsland woont, dan zal de Duitse ambtenaar van de burgerlijke stand om een zogenoemd Ehefähigkeitszeugnis vragen. Dit is een ‘verklaring van huwelijksbevoegdheid’. De Nederlandse gemeente waar je als laatste hebt gewoond, geeft deze verklaring af. Woonde je niet eerder in Nederland dan kun je deze verklaring bij de ambassade aanvragen.
Ieder land heeft zo zijn eigen regels over naamgeving. Als je in Duitsland trouwt, kunt je kiezen voor het Nederlandse of Duitse naamrecht. Bij het Duitse naamrecht heeft de naamkeuze na het huwelijk gevolgen voor de naamvoering in je Nederlandse paspoort of op je Nederlandse ID-kaart. Bovendien kan dan je geslachtsnaam wegvallen, maar kan altijd teruggenomen worden, bij bijvoorbeeld scheiding of overlijden. Daar zijn echter wel vaak flinke kosten aan verbonden omdat bij een scheiding voor een rechtbank in Nederland het via het Ministerie van Justitie en Veiligheid zal gaan. Bij een ontbinding in Duitsland of een ander land dan Nederland zal de naamswijziging eveneens via het Burgerlijk Wetboek geregeld moeten, maar kent minder administratieve en financiële consequenties.
Dit is anders dan bij een huwelijk in Nederland, waar je altijd de eigen achternaam behoudt en optioneel de naam van de echtgenoot kan toevoegen als extra vermelding. Trouw je in Duitsland en kies je voor het Nederlandse naamrecht, dan verandert er niets.